چه کنیم، علاقه مندی به درامز تبدیل به معضلی برای سلامتی ما نشود؟
"تمرین، تمرین، تمرین"؛ چیزی که به درامرهای جوان گفته میشود اینست که تا میتوانید تمرین کنید؛ در واقع حقیقت امر نیز همین است. شاید Steve Gadd بطور ذاتی استعداد زیادی در نوازندگی درامز داشته باشد ولی چیزی که او را به اینجا رسانده است تمرین کردن است. نکته ای که بسیاری از درامرها
حالت درست بدن هنگام نواختن ساز بسیار مهم است. فرق حالت درست با حالت نادرست منجر به تفاوت بین تولید صدای خوب و صدای بد می شود.
از نظر کلی، آموزش درامز کاری پیچیده ای به نظر می رسد. نکات بسیار زیادی درباره این ساز عظیم وجود دارد که ممکن است خیلی زود فراموش شوند. شاید شما هم اکنون می توانید این ساز را بنوازید ولی نمی دانید که چطور باید پیشرفت کنید. به بر حال در هر مرحله ای
نرم افزارهای موسیقی ابزار هوشمندی برای هر نوازنده درامز بشمار می روند و اغلب جذاب تر از کتابهای تمرین هستند. نرم افزارهای امروزی ابزار ایده آلی برای هم نوازی و آنالیز موسیقی هستند. برای مثال بعضی درامرها علاقه دارند آموزش خود را با CD دنبال کنند اما به علت
نوازندگی درامز در سبک راک را نمی توان فقط و فقط به عنوان پایه نوازندگی برای این ساز در نظر گرفت بلکه این خود یک هنر است. هنری که بیشتر افراد از درک هنر بودن آن غافل اند. معمولاً برای شروع به مبتدیان این ساز سبک راک را آموزش می دهند و بر همین اساس این سبک به اشتباه، سبکی فقط برای مبتدیان در نظر گرفته می شود.
این روزها بسیاری از درامرها نوازندگی را با سبک راک و متال آغاز می کنند. تمایل موسیقی امروزه به سمت راک است و به همین علت خیلی ها فقط همان را یاد می گیرند. نوازندگی در سبک راک و متال اصلا" چیز بدی نیست؛ در واقع هر نوازنده درام باید این سبک ها را به عنوان
بسیاری از اهالی موسیقی تصور می کنند که نوشتن موسیقی یک پدیده مبهم است که قابل تجزیه و تحلیل، تمرین و یادگیری نمی باشد، در حالیکه شبیه بداهه نوازی، عناصر مشخص موسیقایی بکار رفته در یک موسیقی نوشته شده را می توان تجزیه و تحلیل کرد و یادگرفت.
مهمترین بخش ساز درامز پوست ها هستند. بدون پوست مناسب، ساز صدای خوبی ندارد. بنابراین پرسش این است که با توجه به سبکی که در آن فعالیت می کنیم، چگونه پوست مناسب را انتخاب کنیم؟ پوست های درام مارک های گوناگونی دارند و بازار تولید آنها بسیار رقابتی است و تبلیغات آنها
استرس قبل از اجرا یکی از رایج ترین پدیده هایی است که تمام موسیقیدان ها آن را در سطوح مختلف تجربه کرده اند.این قبیل استرس ها فرآیندهایی هستند که بدن را برای انجام کاری آماده می کنند. سیستم سمپاتیک عصبی مسؤلچنین واکنش هایی است و آدرنالین یکی از چندین هورمونی
بسیاری از نوازندگان درامز قبل از اجرا خود را با نوشیدنی الکلی و سیگار برای نمایش بر روی صحنه آماده میکنند؛ اجرایی که تنش های جسمی و توان بدنی بالایی را طلب میکند. شاید برای بعضی سبک های خاص این نوع ژست ها مؤثر باشد ولی در کل،
